Barwna opowieść z okresu międzywojennego, pisana przez pryzmat losów najpopularniejszego i najpłodniejszego autora tamtych czasów – Andrzeja Własta. Był jedną z najważniejszych postaci międzywojennej polskiej estrad
Tag: Loda Halama
Zbyszek Rakowiecki… o sobie
…Ktoś wypowiedział rotę ślubnej przysięgi, ktoś komuś obiecywał miłość na wieki, jakiś głos nawoływał do odjazdu… W mrok i ciszę kulis teatralnych płynęły przytłumione słowa ze sceny. Gdy ucichły, zabrzmiała burza oklasków i gwar roześmianej widowni. Skończył się pierwszy akt operetki Wiktoria i jej huzar w Teatrze 8.15.
Szer-Szeń, czyli Jan Brzechwa
Wracając do kraju, Brzechwa zabrał ze sobą grubą teczkę z wierszami. Był przekonany, że jest poetą równym najlepszym. Ale kiedy pokazał swoje utwory Bolesławowi Leśmianowi, kuzyn wylał mu na głowę kubeł zimnej wody. Ocenił, że wiersze są nic niewarte, ich autor nie ma czego w poezji szukać, a na koniec dał mu do przeczytania wydany właśnie debiutancki tomik innego młodego poety.
„Loda Halama Pierwsze nogi Drugiej Rzeczypospolitej” – Anna Lisiecka
Loda Halama! Gwiazda, tancerka rewiowa, rozchwytywana aktorka, celebrytka – symbol szampańskiego dwudziestolecia międzywojennego. Wraz z Hanką Ordonówną, Zulą Pogorzelską, Eugeniuszem Bodo i Aleksandrem Żabczyńskim zdominowała rewię i film. „„Loda Halama Pierwsze nogi Drugiej Rzeczypospolitej” – Anna Lisiecka”
Loda Halama tęskni za pracą filmową (1934)
Jak doniosło „Kino dla wszystkich” w numerze 12 z 1934 roku: „Loda Halama wyjechała ubiegłego tygodnia na dwu miesięczne tournée artystyczne po „kraju kwitnącej wiśni” – Japonii. Elita artystek europejskich zwerbowana przez impresario japońskiego, zebrała się w Warszawie i stąd wyruszyła po laury do Tokyo, stolicy gejsz i haszyszu”.
„Bodo wśród gwiazd. Opowieść o losach twórców przedwojennych kabaretów” Anna Mieszkowska
Eugeniusz Bodo był wzorem przedwojennej elegancji, szarmanckiego dżentelmena. W 1928 roku ogłoszono go „królem mody”, w 1933
„Moje nogi i ja” Loda Halama
Wspomnienia Lody Halamy czyta się z przyjemnością. Składają się na to: sposób pisania – bezpośredni, niewymuszony, bezpretensjonalny; a także bijący z tej relacji temperament autorki, jej żywotność, wiara w siebie iw to, „„Moje nogi i ja” Loda Halama”