Gośćmi Jakuba Moroza i dr Mateusza Wernera byli: Anna Mieszkowska, pisarka, badaczka, prof. Rafał Habielski, historyk oraz Małgorzata Ptasińska, historyk, IPN. Goście rozmawiali o fenomenie armii gen. Andersa i życiu kulturalnym „W powiększeniu – Władysław Anders”
Warszawa10 lutego 2020 roku Mirela Tomczyk: Bardzo się cieszę, że wreszcie będziemy mogli porozmawiać o polskim kinie przedwojennym. Jest Pan autorem w sumie pięciu książek o polskich artystach „Ryszard Wolański. Biograf przedwojennego świata”
Od czasu pełnego udźwiękowienia polskiego kina, co po wielu próbach i eksperymentach rodzimych twórców X muzy nastąpiło ok. 1932 roku, w filmach (zwłaszcza nadzwyczaj popularnych wówczas komediach muzycznych) zaczęły się pojawiać znane dotychczas w takiej formie wyłącznie ze scen teatrów operetkowych, czy kabaretów przeboje muzyczne
Jadwiga Smosarska była bez wątpienia jedną z najulubieńszych aktorek lat 30-tych, jednak w odróżnieniu od innych ekranowych ulubienic publiczności bardzo rzadko śpiewała.
O tym, że Pola Negri była wielką gwiazdą kina niemego, wie chyba każdy z nas. Wiadomo także, że próbowała swoich sił jako piosenkarka.
Co to są dźwiękowce, gazety objaśniały językiem albo przystępnym, albo fachowym. Już same tytuły informowały, do kogo adresowana jest stosowna wiedza.
Dymsza znalazł się pewnego razu, jeszcze przed II wojną światową, w towarzystwie „wysoko urodzonych” panów, którzy prowadzili rozmowę na temat swojego pochodzenia.– Mój ród wywodzi się z książąt z XII wieku – powiedział „Adolf Dymsza w anegdocie”
Piosenkę „Nic o tobie nie wiem” Emanuel Schlechter i Henryk Wars napisali do filmu „Włóczęgi” w 1939 roku. Niemal wszyscy pamiętamy sugestywną interpretację Zbigniewa Rakowieckiego i Andrzeja Boguckiego.
Tytuł filmu w reżyserii Mieczysława Krawicza, nawiązuje do znanej noweli Aleksandra Fredry w sposób dość przewrotny. Wszak Paweł Gawlicki (Eugeniusz Bodo) i Gaweł Pawlicki (Adolf Dymsza) „w jednym stali domu”, jednak każdy na swoim piętrze prowadził działalność handlową. Współzależność, w wielu kwestiach życia codziennego często prowadziła do konfliktów pomiędzy nimi.
Tekst autorstwa Ludwika Starskiego, muzyka skomponowana przez Henryka Warsa, głos Aleksandra Żabczyńskiego i film Jana Fethke oraz Konrada Toma. Jak mogłoby nie chwycić?
Eugeniusz Bodo był wzorem przedwojennej elegancji, szarmanckiego dżentelmena. W 1928 roku ogłoszono go „królem mody”, w 1933 od czytelników tygodnika „Kino” otrzymał tytuł „króla polskiego ekranu”. Był też pionierem „„Bodo wśród gwiazd. Opowieść o losach twórców przedwojennych kabaretów” Anna Mieszkowska”
Muzyka była ilustracją fabuły od początku istnienia kina. Przed nowym zadaniem zaś, postawił kompozytorów film „mówiony”, w którym publicyści nadawali autorom muzyki miano współtwórców filmu. Józef Fryd, pisał w 1931 „Kompozytor współtworzy polski film (1931)”
