Willa Antoniego Fertnera w Radości
Spawa willi Antoniego Fertnera w Radości budzi emocje od dobrych kilku lat. Willa niszczeje, a dodatkowo w 2018 roku został skradziony przez złomiarzy zwieńczający budynek
Czytaj dalej
Mirela Tomczyk
„Dusze w niewoli” (1930)
W październiku 1927 roku „Ilustrowany Kurier Codzienny” opublikował krótką informację, że reżyser Leon Trystan szykuje się do zdjęć Dusz w niewoli według mało znanej prozy Bolesława Prusa. Na ekranizację powieści z 1877 roku zezwoliła wdowa po pisarzu, pani Oktawia Głowacka, a aktorzy mieli zostać wyłonieni na drodze konkursu na Wystawie Foto-Kinematograficznej.
Czytaj dalej
„Głos pustyni”, czyli afrykańskie przygody (1932)
Po sukcesie Bezimiennych bohaterów spółka B.W.B. Film postanowiła sięgnąć po kolejny ambitny projekt. Adam Brodzisz był pod ogromnym wrażeniem afrykańskich przygód swojego przyjaciela, Kazimierza Nowaka, kapitana polskiej marynarki handlowej, „który zawsze tyle cudownych rzeczy miał mi do opowiedzenia o Afryce, że rozpalił we mnie już dawno chęć zobaczenia «czarnego lądu».
Czytaj dalej
Café Bodo
Owiana legendą, mistyczna i tajemnicza Café Bodo, która we wrześniu 1939 roku została przez chwilę Kawiarnią Aktorów, aby w końcu 1940 roku zostać Klubem Jaracza, a w 1941 roku Café-Variété Bodo, dawała utrzymanie wielu artystom sceny polskiej w trudnych chwilach II wojny światowej.
Czytaj dalej
Michał Znicz. Gdzie moja okulara?
Opinia o nim wśród koleżanek i kolegów z teatru i planu filmowego zawsze była jedna: „«To najmilszy kolega i człowiek». (…) W życiu prywatnym skromny, jakby wycięty z powieści Dickensa, o szeroko otwartych oczach, o twarzy zawsze zaaferowanej i raczej poważnej. Na scenie arcyludzko wzruszający i prosty w rolach małego, nieszczęśliwego człowieka, wyrzuconego nie wiadomo za co poza nawias wszystkiego, co ukochał, brutalnie zdeptanego przez życie i złych ludzi”
Czytaj dalej
„Czarna perła” (1934)
„I oto spotkali się: Bodo i Reri. On orzekł, że Reri jest czarująca, ona – że Bodo… jest fashionable…” („Kino” 1934).
Czytaj dalej