Każdy tytuł prasowy, reprezentujący daną branżę, określa się jej „strażnikiem”. Nie inaczej było też w dwudziestoleciu, kiedy to dialog prowadzili ze sobą publicyści przeciwnych obozów prasowych, które swoim zainteresowaniem „„Kino i Rewia dla Wszystkich” w prasowym dialogu (1934)”
Zofia Dromlewiczowa na łamach „Kino-Teatru” piętnuje filmowe absurdy kinematografii. Jak się okazuje największą bolączką zarówno
Koniec XIX wieku. Pochodzący z okolic Radomia, Antoni i Władysław Krzemińscy uruchamiają przy Piotrkowskiej 17 pierwszy stały kinematograf na ziemiach polskich. W Gabinecie Iluzji przez 3 lata prezentowali, dopiero co opatentowany, wynalazek braci Lumière.
Nawet wielcy artyści mają plany i marzenia. Niektórzy na pierwszym miejscu stawiają karierę, inni zaś życie prywatne.
Jest w Otwocku budynek, który mimo swego piękna do miasta nigdy nie pasował. Ani do przedwojennego uzdrowiska z drewnianą willową zabudową, ani do PRL-owskiej betonowej wioski.
Broniszówna zrobiła kiedyś koleżance Kopczewskiej kawał. Kiedy w próby weszła sztuka pt. Kościuszko pod Racławicami Anczyca, Kopczewska, osoba niezwykle wrażliwa na płeć brzydką, ujrzawszy siedzącego na widowni Wojciecha Kossaka, który projektował „Seweryna Broniszówna w anegdocie”
Bolesław Leszczyński występując gościnnie w Łodzi jako fredrowski Cześnik w Zemście, miał za partnera w roli Dyndalskiego doskonałego aktora
Jak donosi „Kino” nr 9 z 1936 roku, bal młodej braci aktorskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej, zgromadził wiele znamienitych osobowości ówczesnej kinematografii. Dyrektora P.I.S.T.-u Aleksandra Zelwerowicza, otaczał „Bal Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (1936)”
