Spawa willi Antoniego Fertnera w Radości budzi emocje od dobrych kilku lat. Willa niszczeje, a dodatkowo w 2018 roku został skradziony przez złomiarzy zwieńczający budynek słynny kogut z rozpostartymi skrzydłami, od którego willa „Willa Antoniego Fertnera w Radości”
Alfred Hawthorne Hill urodził się 21 stycznia 1924 w Southampton. Zarówno jego ojciec jak i dziadek byli zawodowymi klaunami cyrkowymi. Życie młodego Alfreda nigdy nie było przepełnione luksusami. Imał się każdej pracy, jednak cały czas wierzył w to, że to właśnie scena jest jego przeznaczeniem.
Odwiedziny w atelier. Portier czyta dokładnie przepustki, upoważniające nas do zwiedzenia pracowni, po czym otwiera drzwi.
– Proszę przejść ten korytarz do końca, a potem na prawo. Radzę państwu nie pokazywać się zbytnio reżyserowi – dodaje z uśmiechem. – Dzisiaj rozpoczynamy nakręcanie, a pan reżyser nie bardzo lubi gości.
Opowiadał Jerzy Leszczyński, że kiedy Karol Frycz zamierzał wystawić w krakowskim teatrze Wesele, zaproponował panu Jerzemu, by mu towarzyszył do Węgrców
Fertner, Rapacki (syn) i Krzewiński założyli pierwszą wytwórnię kinematograficzną w Warszawie. W 1910 roku nikt z polskiej publiczności nie widział na ekranie twarzy, znajomych ze sceny. Nakręcając krótkometrażówki, ci pierwsi pionierzy swojskiej kinematografii, „Antoni Fertner w anegdocie”
Film „Ich noce” („It Happened One Night”) z 1934 roku. Clark Gable w roli Petera Warne’a, instruuje Ellie (Claudette Colbert), jakich gestów użyć, aby złapać autostopa. Figlarnie podniesiony kapelusz, w ręku nożyk, którym skrobie marchewkę z długą nacią. Tłumacząc taktykę zatrzymywania przejeżdżających pojazdów, Gable chrupie co chwila, jakże smaczną jarzynę.
Aleksander Zelwerowicz w 1909 roku reżyserował w łódzkim teatrze „Ryszarda III” Szekspira. Jaracz, który wtedy był dopiero szósty rok na scenie, grał rolę Ryszarda.
W polskim filmie dzieci nie były pełnoprawnymi aktorami, najczęściej grały niewielkie epizody, a ich nazwiska nie pojawiały się w napisach.
Podczas pierwszej wojny światowej w Warszawie idąc Alejami Ujazdowskimi Władysław Grabowski spotkał Solskiego, który na jego widok krzyknął:– No! Nareszcie zrównaliśmy się! Co? Grabowski nie bardzo wiedział o co chodzi.– Jak „Władysław Grabowski w anegdocie”
Spontaniczne zdjęcia dla tygodnika „Kino”, były serdecznym ukłonem gwiazd w stronę swoich wielbicieli. Kinomani w całym kraju, z niecierpliwością oczekiwali na każdy numer swojego ulubionego czasopisma, w nadziei, że wśród niezwykle bogatej i estetycznej szaty graficznej znajdą artykuł na temat aktora, którego podziwiają.
W 1933 roku, czytelnicy „Kina” wybierali swoją królową na rok następny! Widzicie jakieś znajome twarze? Bo my znajdujemy wśród dziewcząt
Znany artysta scen warszawskich Józef Węgrzyn pewnego razu posilał się przy bufecie Teatru Polskiego. Raptem podchodzi do niego jakiś jegomość i mocno jąkając się prosi o ogień do papierosa. Węgrzyn podał zapałki i odpowiedział:
