Stare Kino

„Trzy serca” (1939)

Za każdym razem, kiedy Tadeusz Dołęga-Mostowicz chwytał za pióro, tworzył coś ważnego. Był nie tylko niezwykle płodnym zawodowo literatem, ale jak się okazało, miał niesłychany dryg do scenariuszy filmowych. Na podstawie jego powieści, reżyserzy w dwudziestoleciu międzywojennym nakręcili wiele filmów, które okazały się być odpowiedzią na podstawowe wątpliwości społeczno-obyczajowe: Prokurator Alicja Horn, Znachor, Doktór Murek, Złota maska… większość z nich zrealizowano ponownie w latach siedemdziesiątych XX wieku.

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Mostowicz pisał szczerze i po mistrzowsku potrafił wytknąć największe wady polskiej arystokracji. Największy upust swojej niechęci do tej klasy społecznej, pisarz dał w powieści Trzy serca, którą natychmiast podchwycił reżyser Michał Waszyński. Był koniec lat trzydziestych – zarówno pisarz, jak i twórcy filmu i jego artyści, mieli już ugruntowaną pozycję w polskiej kinematografii. Nazwiska trójki głównych aktorów dopełniały dzieła: Elżbieta Barszczewska, Aleksander Żabczyński i Jerzy Pichelski. Nie było wątpliwości, że film odniesie sukces.

Początkiem historii jest zamiana dwóch niemowląt. Służąca Michalina rodzi syna Maćka, w tym samym czasie, w którym na świat przychodzi także Gogo – dziecko hrabiny Tynieckiej (w tej roli Leokadia Pancewiczowa). Życie małego Maciusia jest jednak zagrożone, żona lokaja wie, że w ubóstwie w jakim żyje rodzina, malec nie przeżyje. Zamienia więc ukradkiem niemowlęta.

Lata mijają, chłopcy wychowują się razem bez świadomości zamiany. Towarzyszy im Kasia – córka przedwcześnie zmarłej przyjaciółki hrabiny, którą ta wzięła na wychowanie.

Hrabina postanawia wysłać Gogo za granicę do szkoły. Drogi przyjaciół na jakiś czas się rozchodzą. Do czasu, kiedy Tyniecki wraca do majątku już jako przystojny, dojrzały kawaler (Aleksander Żabczyński). Zastaje tam  dorosłych Kasię (Elżbieta Barszczewska) i Maćka (Jerzy Pichelski),  których podobne usposobienie zbliża do siebie i ta sytuacja nie podoba  się  paniczowi. Postanawia zawalczyć o Kasię, a nie jest to trudne – Gogo  jest bogaty, pewny siebie i pozornie sprawia wrażenie troskliwego. Maciek uznaje przewagę przyjaciela i znosi wszelkie upokorzenia, gdyż dodatkowo ten stara się go ośmieszyć w oczach Kasi.

Wreszcie dochodzi do ślubu Kasi i Gogo. Podczas przyjęcia weselnego, stara Michalina leży na łożu śmierci i wtedy postanawia wyjawić Kasi  swoją tajemnicę. Prawda szybko wychodzi na jaw rujnując całkowicie życie zuchwałego Gogo, który nie może pogodzić się z tym, iż w  rzeczywistości jest synem służącej i lokaja.

Postanawia opuścić majątek i wraz z Kasią zamieszkać w Warszawie. Niestety, jak się okaże młody arystokrata, którego ręce nigdy nie zaznały jakiejkolwiek pracy, nie jest w stanie poradzić sobie w nowych  okolicznościach…

Premiera filmu odbyła się 17 marca 1939 roku.

 

 

0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Powiadom o
guest
0 komentarzy
najnowszy
najstarszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments