OD WYDAWNICTWA
Dzieło aktora najłatwiej ulega zapomnieniu. Utrwalić je i przekazać w całym blasku następnym pokoleniom – to zadanie niezwykle trudne, wymagające wielkiej sugestywności pióra i głębi analizy krytycznej. Żaden opis nie zastąpi jednak przeżycia doznanego w teatrze i wspomnienia kreacji aktorskiej.
Dotyczy to w szczególnie silnym stopniu mocnej indywidualności Stefana Jaracza jako aktora i człowieka. Jaracz – jedna z najwybitniejszych i najbardziej interesujących postaci polskiego teatru, jeden z czołowych reprezentantów dynamicznych sił postępu w polskim życiu teatralnym, nie doczekał się dotąd, niestety, wyczerpującej monografii, pomimo iż od daty jego śmierci upłynęło 11 sierpnia 1950 roku pięć lat.
Monografii tej oczekuje nie tylko generacja, której dane było zachwycać się rozwojem tego porywającego talentu, ale także i młodzież, dla której nazwisko Jaracza stać się może wkrótce całkowicie obce.
Książka niniejsza nie rości sobie pretensji do odegrania roli monografii. Jest to tylko garść wspomnień, przez które przewijają się fragmenty autentycznego pamiętnika Jaracza, uzupełniona spisem, jego ról i pewną ilością współczesnych recenzji. Materiały te, zebrane z niemałym trudem, nie są, rzecz prosta, kompletne, nie dają pełnego obrazu indywidualności twórczej Jaracza, ani jego roli w rozwoju polskiego teatru; można by jednak wyrazić obawę, że zwłoka w ich wydaniu spowodowałaby dalsze, niepowetowane straty.
Należy sądzić, że książka ta stanie się jednym z przyczynków do zasadniczej, krytycznej pracy o wielkim aktorze.
CZYTELNIK
Data wydania: 1950
Format: 155 mm x 210 mm
Liczba stron: 164
Oprawa: miękka
[materiały prasowe]
