„Manewry miłosne”. Pałac dla każdego
Jest w Otwocku budynek, który mimo swego piękna do miasta nigdy nie pasował. Ani do przedwojennego uzdrowiska z drewnianą willową zabudową, ani do PRL-owskiej betonowej wioski.
Czytaj dalej
Stanisław Sielański
„Przybłęda” (1933)
Dzisiaj pamiętamy Przybłędę przede wszystkim dzięki świetnej kreacji artystycznej Iny Benity i burzy jej niesfornych włosów. Ale nie była ona jedyną ówczesną gwiazdą Przybłędy („zajmuje jedno z czołowych miejsc w polskim firmamencie filmowym”).
Czytaj dalej
Stanisław Sielański: Mam pełne ręce roboty (1939)
Sielański jest urodzonym komikiem. To jest artysta, który sam doskonale bawi się na scenie – byle miał z czego pośmiać się sam i zabawić innych. A jeśli zdarzy się, że artysta nie potrafi nas rozśmieszyć tak, jak tego oczekiwaliśmy, to na pewno nie jest to wina jego, tylko mało dowcipnego tekstu.
Czytaj dalej
Grossówna, Żabczyński, Bogda, Dymsza i Sielański: Najmilsza chwila w życiu (1936)
– Pańska najmilsza chwila w życiu? – spytał reporter „Kina” Aleksandra Żabczyńskiego.
Czytaj dalej
„Manewry miłosne, czyli córka pułku” (1935)
Niebanalna fabuła, jaka zrodziła się w głowie Konrada Toma, to dowód na to, w jak umiejętny sposób można stworzyć ciekawą komedię romantyczną w połączeniu z musicalem. Do tego udział najbardziej lubianych gwiazd ekranu i sukces gotowy!
Czytaj dalej