Zostań Patronem stare-kino.plRodzina Fajertaków, czyli uzupełnienia do życiorysu Michała Znicza
Pochodzenie aktora Michała Znicza przez wiele lat było owiane tajemnicą. Tymczasem zachowane archiwa nie tylko przynoszą nowe informacje
Czytaj dalej
Michał Znicz
Jeszcze kilka takich Grzymał, a Dymsza-by nie wytrzymał!
O tę nagrodę walczą w tej chwili dwie drużyny: białe spodenki i niebieskie koszulki noszą aktorzy filmowi; czarne koszulki i białe spodenki to strój „prasy filmowej”.
Czytaj dalej
Cyrulik Warszawski: „Kariera Alfa Omegi” (1936)
Cyrulik Warszawski: Kariera Alfa Omegi, wodewil satyryczny w trzech aktach (dwunastu obrazach) Mariana Hemara i Juliana Tuwima, muzyka Leona Boruńskiego i Henryka Warsa. Reżyseria Fryderyka Járosy’ego.
Czytaj dalej
Michał Znicz. Gdzie moja okulara?
Opinia o nim wśród koleżanek i kolegów z teatru i planu filmowego zawsze była jedna: „«To najmilszy kolega i człowiek».
Czytaj dalej
Adolf Dymsza: Wspomnienia z Qui Pro Quo
Najważniejsza rzecz: jak zacząć? To nie takie proste… Kiedy się dowiedziano, że mam pisać pamiętnik, to zaraz wszyscy, że może pomóc, że opracują literacko. Ale postanowiłem pisać sam. Nie wiem, jak wyjdzie, w każdym razie indywidualnie. A jak autorzy występują na scenie, czy proszą mnie o pomoc?
Czytaj dalej
„Cztery nogi” (1934)
Michał Znicz zagrał w blisko trzydziestu filmach. Stworzył liczne większe i mniejsze role, ale na srebrnym ekranie tylko jeden jedyny raz zdarzyło się, że… zaśpiewał. Było to w 1934 roku, w komedii Michała Waszyńskiego „Co mój mąż robi w nocy?”.
Czytaj dalej
„Panienka z poste restante” (1935)
Film Panienka z poste restante był drugim obrazem duetu Stefan Gulanicki (vel Stefan Hulanicki, vel Stefan Gucki) i Almy Kar (właśc. Lidia Picard) z trzech, które wspólnie nakręcili. Inżynier Stefan Gulanicki był posiadaczem ziemskim i miłośnikiem filmu lub… Almy Kar. Być może w chęci wypromowania młodej gwiazdki nie bez znaczenia był fakt, że oboje byli krajanami z Wołynia.
Czytaj dalej
Michał Znicz: Nie jestem żadnym gwiazdorem (1934)
Każda jego rola była po brzegi wypełniona nie tylko wielkim talentem aktorskim, ale przede wszystkim wdziękiem. On sam, w wywiadach podkreślał, że nie jest gwiazdą… a jednak zapisał się historii II RP jako jeden z najlepszych komików.
Czytaj dalej
„Moja Warszawka” Kazimierz Krukowski
„Któż nie zna Lopka? Lopek i kropka” – taki refren powtarzała rozbawiona Warszawa lat 20 i 30. XX wieku, mając na myśli doskonałego komika,
Czytaj dalej