Stare Kino

Dorothy Gibson. Aktorka, która ocalała z katastrofy Titanica

Dorothy Gibson urodziła się 17 maja 1889 roku w New Jersey. Była jedną z pierwszych amerykańskich aktorek filmu niemego i jednocześnie modelką. Na scenie wodewilowej występowała także jako tancerka i piosenkarka. Była także muzą Harrisona Fishera – utalentowanego rysownika, któremu chętnie pozowała.

Jedna z pierwszych aktorek, którą okrzyknięto mianem „gwiazdy”. W czasach swojej kariery filmowej zarabiała najwięcej, dopóki nie pokonało ją załamanie nerwowe.

Dorothy rozpoczęła swoją karierę aktorską w 1911 roku. Współpracując z wieloma wytwórniami, które wówczas zakładano do obsługi rodzącej się sztuki filmowej. Grała subtelnie i naturalnie, a publiczność kinowa ją pokochała. Dorothy już na początku kariery ciężko pracowała. Zagrała w Miss Masquerader (1911) oraz w krótkometrażowym niemym filmie Love Finds The Way z 1912 roku. Jej pierwszą znaczącą rolą była jednak w tym czasie kreacja Molly Pitcher w dramacie historycznym Hands Across the Sea (1911).

Prawdziwym przełomem w jej karierze, okazała się nomen omen katastrofa transatlantyku Titanic w 1912 roku. Filmowcy już miesiąc po tragedii zaczęli prześcigać się w pomysłach na jej zobrazowanie. 22-letnia Dorothy Gibson wracała wówczas z wakacji w Europie i była jedną z osób, które ocalały, a ponieważ była aktorką, zagrała samą siebie w filmie Saved from the Titanic (1912) – pierwszym filmie o tej katastrofie, który premierę miał zaledwie 29 dni po całym zdarzeniu!

Kiedy RMS Titanic tonął, Dorothy była jedną z 28 osób, którym udało się dostać na pierwszą łódź ratunkową. „Kiedy Titanic uderzył w górę lodową – opowiadała później – usłyszałam tylko długie, skrzeczące «drapnięcie» i później już tylko zobaczyłam jak woda wlewa się do kabin”.

Rozbitkowie byli świadkami dramatu, jaki rozgrywał się jeszcze na pokładzie statku nieuchronnie wciąganego pod taflę oceanu. Gibson wraz z resztą towarzyszy niedoli, ujrzeli pierwszą ekipę ratunkową po pięciu i pół godzinie od chwili, gdy znaleźli się na wodzie. Aktorka, jako współtwórca scenariusza do filmu Saved from the Titanic, podkoloryzowała nieco swoją postać oraz rolę, jaką odgrywała w całym zdarzeniu. Dodała także kilka fikcyjnych postaci do swojego otoczenia, m.in. narzeczonego oraz swoich surowych rodziców, tworząc motyw przewodni dla wszystkich dalszych filmów o tej tematyce. Aby dodać autentyczności swojej roli, Gibson podczas kręcenia zdjęć miała na sobie to samo ubranie, które nosiła feralnej nocy.

Plakat filmowy

Po zrealizowaniu produkcji, choć została ona przyjęta ciepło przez krytykę,  Dorothy przeszła załamanie nerwowe i nie zagrała już w żadnym innym filmie, natomiast Saved from the Titanic uznaje się za film utracony. Taśmy spłonęły podczas pożaru wytwórni w 1914 roku. Historycy filmu, uznają produkcję za jedną z najważniejszych ery kina niemego. Jest to niepowetowana strata. Do czasów współczesnych zachowały się tylko pojedyncze klatki.

Dorothy porzuciła kino dla kariery chórzystki i na tej płaszczyźnie odnosiła sukcesy.

Jeszcze w 1911 roku, Gibson rozpoczęła romans z żonatym potentatem filmowym Julesem Brulatour’em – głównym dystrybutorem Eastman Kodak i współzałożycielem wytwórni Universal Pictures. W 1913 roku Dorothy spowodowała wypadek, jadąc samochodem Julesa – śmiertelnie potrąciła pieszego. Żona Brulatour’a poczuła się upokorzona całym zdarzeniem i zażądała rozwodu, który uzyskała w 1915 roku.  Dwa lata później Dorothy i Jules wzięli ślub. Małżeństwo nie przetrwało dwóch kolejnych lat i zrezygnowana aktorka wyjechała do Europy. Po de formalizacji związku, Brulatour ożenił się ponownie z aktorką Hope Hampton.

Dorothy Gibson w jednej ze scen filmu Saved from the Titanic

Przebywając we Włoszech, Gibson zaangażowała się w sprawy ideologiczne. Dotychczas uważano, iż sympatyzuje z nazistami, jednak po wybuchu II wojny światowej została aresztowana jako działaczka antyfaszystowska i osadzona w więzieniu w Mediolanie. Uciekła stamtąd wraz z dwoma innymi więźniami: dziennikarzem Indoro Montanelli i generałem Barolo Zambon. Zbiegów wspomogli kardynałowie i arcybiskup Mediolanu oraz członkowie ruchu oporu Fiamme Verdi.

Dorothy przedostała się do Francji, gdzie mieszkała do końca wojny. Zmarła w 17 lutego 1946 roku na atak serca w swoim apartamencie paryskiego hotelu Ritz. Miała 56 lat.

W swojej karierze aktorskiej zagrała w 22 filmach wytwórni Eclair Films.

 

 

5 1 vote
Article Rating
Subscribe
Powiadom o
guest
0 komentarzy
najnowszy
najstarszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments