Zostań Patronem stare-kino.plPreludium, czyli śmiech przedwojenny
Zanim świat ogarnął koszmar drugiej wojny światowej i Zagłady, jego główni sprawcy zostali bohaterami licznych utworów satyrycznych.
Czytaj dalej
Teatr
Cyrulik Warszawski: „Kariera Alfa Omegi” (1936)
Cyrulik Warszawski: Kariera Alfa Omegi, wodewil satyryczny w trzech aktach (dwunastu obrazach) Mariana Hemara i Juliana Tuwima, muzyka Leona Boruńskiego i Henryka Warsa. Reżyseria Fryderyka Járosy’ego.
Czytaj dalej
Otwarcie Nowego Momusa
W efektownie przyozdobionej dowcipnymi karykaturami Topolskiego sali otwarto nowy kabaret estradowy pod nazwa Nowy Momus.
Czytaj dalej
Perskie Oko. Rewia karnawałowa CONFETTI (1928)
Dużo u nas było prób dorównania, jako ideałom, wielkim rewiom zagranicznym. Ze wszystkich tych wysiłków dotychczasowych, obecna rewia w Perskim Oku, zdaje się być temu ideałowi najbliższą.
Czytaj dalej
Hairspray. The Broadway Musical
Przed drugą wojną światową na najlepsze premiery kabaretowe przyjeżdżano z różnych miast i miasteczek do Warszawy. Jesienią lub zimą – najczęściej w karnawale. A latem warszawskie zespoły ruszały w objazd, odwiedzając teatry i kinoteatry na tak zwanej prowincji.
Czytaj dalej
Anna Mieszkowska: „Piękna Lucynda”, jak powstała…
Prapremiera „Pięknej Lucyndy” odbyła się 29 stycznia 1967 roku w Ognisku Polskim w Londynie.
Czytaj dalej
„Piękna Lucynda”: premiera 22 czerwca 2019
Czy można sobie wyobrazić polską komedię muzyczną iskrzącą się zabawną erotyką, wpadającymi do ucha piosenkami, inteligentną, pikantną i dowcipną zarazem? Zadanie nie łatwe. Ale właśnie taką sztuką jest „Piękna Lucynda”, najlepszą komedią wybitnego twórcy teatralnego i kabaretowego XX wieku Mariana Hemara, który jest także autorem piosenek i muzyki do niej. Prapremiera światowa sztuki odbyła się w 1967 r. na Scenie Polskiej w Londynie.
Czytaj dalej
Ostatnia premiera teatralna w przedwojennej Polsce
– Panie dyrektorze, czy odwołujemy? Kasjerka chce wiedzieć, czy ma dalej sprzedawać bilety – pyta mnie przy wejściu za kulisy sekretarz teatru Władysław Kieszczyński.
Czytaj dalej
Szer-Szeń, czyli Jan Brzechwa
Wracając do kraju, Brzechwa zabrał ze sobą grubą teczkę z wierszami. Był przekonany, że jest poetą równym najlepszym. Ale kiedy pokazał swoje utwory Bolesławowi Leśmianowi, kuzyn wylał mu na głowę kubeł zimnej wody. Ocenił, że wiersze są nic niewarte, ich autor nie ma czego w poezji szukać, a na koniec dał mu do przeczytania wydany właśnie debiutancki tomik innego młodego poety.
Czytaj dalej
„Proszę Państwa!” Fryderyk Járosy
Tutaj naturalnie wmawiali państwu, że ja wyjechałem na urlop. Oszczerstwo!
Czytaj dalej
Adolf Dymsza: Wspomnienia z Qui Pro Quo
Najważniejsza rzecz: jak zacząć? To nie takie proste… Kiedy się dowiedziano, że mam pisać pamiętnik, to zaraz wszyscy, że może pomóc, że opracują literacko. Ale postanowiłem pisać sam. Nie wiem, jak wyjdzie, w każdym razie indywidualnie. A jak autorzy występują na scenie, czy proszą mnie o pomoc?
Czytaj dalej