Węgrzyn Mieczysław

Mieczysław zadebiutował na dużym ekranie jako ośmiolatek w filmie Kobieta (1917). Jako dziesięciolatek zagrał u boku ojca w filmie Przestępcy (1919). Po ukończeniu szkoły średniej stu­diował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, ale przerwał studia i zaczął przygotowywać się do zawodu aktorskiego pod kierunkiem Józefa Śliwickiego. W 1931 zdał egzamin eks­ternistyczny ZASP.

W latach 1931–33 występował w Teatrze Miej­skim w Łodzi, w latach 1933–35 w Teatrze Miejskim w Wilnie, w latach 1935–38 w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie.

W roku 1937 wystąpił w filmie Płomienne serca (jako Witold Marewicz), do którego również stworzył teksty piosenek (Człek chociaż młody i Pan Wojciech ciągle woła).

W latach 1938–41 występował na deskach Teatrów Miejskich we Lwowie (przekształconych w 1939 w Państwowy Polski Teatr Dramatyczny).

Podobny do ojca, szybko zaczął grywać czołowe role i w ciągu swej krótkiej działalności artystycznej zyskał znaczną popularność.

Po zajęciu Lwowa przez Związek Radziecki we wrześniu 1939 nie przerwał pracy. Jesienią 1941 roku, po wkroczeniu do Lwowa wojsk niemieckich, wrócił do Krakowa.

Został zatrzymany 16 kwietnia 1942 roku w Kawiarni Plastyków, do której wtargnęło Gestapo i aresztowało wszystkich obecnych – w odwecie za zamach na wyższego oficera SS na lotnisku w Czyżynach. Mieczysław Węgrzyn trafił najpierw do więzienia Montelupich, a następnie 25 kwietnia 1942 roku został wywieziony do obozu koncentracyjnego KL Auschwitz i osadzony tam jako więzień polityczny. Został rozstrzelany w obozie 27 maja 1942 roku.

Jego śmierć bardzo wpłynęła na kondycję psychiczną jego ojca, Józefa Węgrzyna. Aktor po stracie syna zapadł na poważne zaburzenia psychiczne, które rozwinęły się w schizofrenię i zakończyły śmiercią w szpitalu psychiatrycznym

Filmografia

Aktor: 

1917 KOBIETA
1919 PRZESTĘPCY 
1937 PŁOMIENNE SERCA (Witold Marewicz) 

Inne funkcje:

1937 PŁOMIENNE SERCA (słowa piosenek)