Walter Władysław

Studiował rysunek i rzeźbę w Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie, później związał się z zespołem aktorskim S. i W. Jarszewskich. Zadebiutował w 1906 roku w Krzyżopolu pod Odessą w roli Mandatariusza w Karpackich góralach. Z tym zespołem wyruszył na roczne tournée, objeżdżając Podole i Ukrainę, grając m.in. w Kijowie i w Białej Cerkwi. Po powrocie dzięki namowom matki ukończył klasę śpiewu w konserwatorium muzycznym (1910). Był też jednym z założycieli i czynnych członków warszawskiego chóru „Harfa”, znanego również pod nazwą „chór Lachmana”.

W sezonie 1911/12 został przyjęty do zespołu H. Czarneckiego w Lublinie i z nim występował w Wilnie. Z kolei w sezonie 1912/13 był członkiem towarzystwa dramatycznego J. Myszkowskiego. Od połowy 1913 roku aż do wybuchu II wojny światowej występował głównie w warszawskich teatrach i kabaretach: Nowoczesnym jako śpiewak-basista (1913), Małym (1914) i w Nowościach (od 1914 z przerwami do 1924). W kwietniu 1914 został ranny w wypadku samochodowym na moście Poniatowskiego w Warszawie. W maju wystąpił z cyklem pieśni Schumanna i Schuberta, a w czerwcu w Teatrze Nowoczesnym brał udział w rewii motoryzacyjnej luźno opartej na swoim wypadku.

Podczas I wojny światowej był ochotnikiem na froncie. Ponieważ zachorował na tyfus, najpierw leczył się w szpitalu we Lwowie, a później powrócił do Warszawy jako niezdolny do służby i od października zaczął występować w Teatrze Małym, jedynym czynnym wówczas w Warszawie teatrze.

W rewii Warszawka i Krakusik grał Aleksandra Macedońskiego ucharakteryzowany na cesarza Wilhelma, śpiewającego Marsyliankę z polskim tekstem. Zachwycony jego występem Ludwik. Śliwiński zaangażował go do operetkowego Teatru Nowości, którego wkrótce stał się filarem.

31 grudnia 1918 roku Walter i Julian Krzewiński założyli w restauracji „Oaza” na Wierzbowej kabaret artystyczny. Od czerwca 1921 występował gościnnie na scenach teatrów: „Bagatela”, „Miraż”, „Qui Pro Quo”, Teatru Rozmaitości i w „Stańczyku” (sezon 1923/24). 16 sierpnia 1924 roku Walter otworzył knajpę artystyczną przy ul. Śniadeckich „Cafe Walter”.

Kolejno występował w teatrach i kabaretach: Letnim (1924/25, X-XII 1932, IX-XIII 1933), Narodowym (1926, X 1932, IV 1938), U Ćwiklińskiej i Fertnera, „Nietoperzu”, „Wodewilu” (1927), „Nowym Perskim Oku” (listopad 1927), „Morskim Oku” (1929-31, 1933), „Wesołym Oku”, „Alhambrze”, „Hollywoodzie” (1933), Rozmaitości (październik 1933), „Wielkiej Operetce” (1934), „8.15” (1937), „Wielkiej Rewii” (1937-39), „Ali Babie” i „Tip-Topie” (1939). Występował także gościnnie w wielu innych miastach Polski (Częstochowie, Kaliszu).

W czasie okupacji niemieckiej grał w jawnych teatrach w Warszawie („Komedia”, „Kometa”, „Niebieski Motyl”, „Stara Mewa”, „Bohema”, „Skala”, „Nowy Miraż”, „Wesoła Banda”). W marcu 1944 roku grał gościnnie w krakowskim teatrze Powszechnym.

Po zakończeniu wojny występował w Łodzi w „Gongu” (1945-47), a także w krakowskim teatrze Kameralnym TUR (1946/47). W 1948 powrócił do Łodzi, gdzie występował do końca życia w teatrach: Osa (1948/49), Powszechnym (1949/50) i w teatrze im. Jaracza (1950–57).

26 stycznia 1957 roku obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy artystycznej w roli Szambelana w Panu Jowialskim A. Fredry w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi. Ostatni raz wystąpił w Warszawie w marcu 1957 roku, dając w Sali Kongresowej pięć koncertów 50 lat wspomnień W. Waltera i Spacerkiem po dawnej Warszawie.

Filmografia

1918 CARSKA FAWORYTA (car)
1924 MIODOWE MIESIĄCE Z PRZESZKODAMI
1926 O CZEM SIĘ NIE MYŚLI (knajpiarz)
1927 MOGIŁA NIEZNANEGO ŻOŁNIERZA (Ożóg, ordynans Łazowskiego)
1928 TAJEMNICA STAREGO RODU (wachmistrz Kubaś)
1928 ROMANS PANNY OPOLSKIEJ
1928 PRZEDWIOŚNIE (Jędrek)
1929 Z DNIA NA DZIEŃ
1929 SZLAKIEM HAŃBY (jednooki)
1929 POD BANDERĄ MIŁOŚCI (marynarz)
1929 MOCNY CZŁOWIEK (woźny teatralny)
1929 CZŁOWIEK O BŁĘKITNEJ DUSZY (gospodarz domu)
1929 9. 25. PRZYGODA JEDNEJ NOCY
1932 UŁANI, UŁANI, CHŁOPCY MALOWANI (wachmistrz)
1933 POD TWOJĄ OBRONĘ (sierżant Kuba Kłos, mechanik)
1933 10% DLA MNIE (Walery Grzybek)
1934 ŚLUBY UŁAŃSKIE (doktor Demol)
1934 PRZEOR KORDECKI – OBROŃCA CZĘSTOCHOWY (furtian brat Paweł)
1934 PRZEBUDZENIE
1934 PIEŚNIARZ WARSZAWY (duży Antoś)
1934 PARADA REZERWISTÓW (kelner, kapral)
1934 MŁODY LAS (Terteńko, woźny w gimnazjum)
1934 KOCHA, LUBI, SZANUJE (stangret Franciszek)
1935 PANIENKA Z POSTE RESTANTE (Dobrzyński, dyrektor w Zakładach Olszewicza)
1935 NIE MIAŁA BABA KŁOPOTU (Boczek)
1939 ZŁOTA MASKA (Antoni Nieczaj, ojciec Magdy)
1939 BOGURODZICA (mechanik Kuba Kłos)
1948 ULICA GRANICZNA (dorożkarz Cieplikowski, ojciec Bronka)
1950 PIERWSZY START (majster Stypuła)
1951 ZAŁOGA (Jan, bosman na „Darze Pomorza”)
1953 PRZYGODA NA MARIENSZTACIE (Warszawiak)