Olsza Tadeusz

Brat aktora Michała Halicza.

W latach 1915–1917 uczył się śpiewu w Konserwatorium Warszawskim. W 1921 zdał eksternistyczny egzamin aktorski w ZASP-ie.

Był jednym z najpopularniejszych aktorów kabaretowych i rewiowych Warszawy. Odnosił sukcesy jako wykonawca piosenek i monologów, był także tancerzem.

Na ekranie debiutował w 1918 epizodami w filmach niemieckich. Brał udział w licznych audycjach radiowych, niemal od początku istnienia Polskiego Radia. 

Na wieść o mobilizacji w 1939 roku wrócił do Warszawy, gdzie zgłosił się do Komendy Uzupełnień i został zmobilizowany 24 sierpnia. Po kampanii wrześniowej znalazł się w Rumunii. Służył w Polskich Siłach Zbrojnych w Szkocji, gdzie w latach 1941–1943 zorganizował i prowadził półzawodowy Teatr Polowy I Brygady Strzelców. Brał też udział w objazdowych występach dla wojska i dla Polonii. 

Po powrocie do kraju w 1946 roku występował w krakowskim kabarecie „Siedem Kotów”, a od lutego 1947 roku w teatrach warszawskich. Wyemigrował do Wielkiej Brytanii w lutym 1972 roku.

Filmografia 

1918 JUGENDLIEBE
1918 MATER DOLOROSA 
1922 KRZYK W NOCY 
1924 O CZEM SIĘ NIE MÓWI 
1925 RYWALE 
1927 USMIECH LOSU 
1929 GRZESZNA MIŁOŚĆ (oficer) 
1930 REWIA „MORSKIEGO OKA” P. T. „UŚMIECH WARSZAWY” film dokumentalny (w roli samego siebie) 
1931 GŁOS SERCA (Jim Grey) 
1931 UWIEDZIONA (Gustaw von Wollendorf) 
1932 BIAŁA TRUCIZNA 
1935 ANTEK POLICMAJSTER (komisarz policji) 
1935 JAŚNIE PAN SZOFER (Antoni, szofer hrabiego Boratyńskiego) 
1936 JEGO WIELKA MIŁOŚĆ (aktor Wiktor Grywicz)