Martwy węzeł

Szantażowane przez nowojorskich bandytów dwie bogate amerykanki – matka i córka – ruszają w towarzystwie sekretarza w awanturniczą podróż dookoła świata. Cała trójka złapana zostaje dopiero na kresach Polski, lecz wychodzi cało z opresji dzięki bohaterskiej postawie sekretarza.

Ciekawostki

Martwy węzeł to pierwszy w historii polskiej kinematografii film z efektami kaskaderskimi, którym wzbudził wielkie zainteresowanie widzów.

W epizodach, dla „propagandy sportu” wystąpili: Kurnicki, prezes związku bokserów, Junosza-Dąbrowski, mistrz boksu, dalej zawodowe sławy sportowe, jak Zawisza. 

Obie bohaterki tego filmu wzięto z „towarzy­stwa”. Jola Jolanta, znana warszawskim salonom prześliczna blondynka, ma oczy bystre, wyraz zmienny, niespokojny, linie wysportowane: wymarzony typ gwiazdy filmowej! Druga — to pani Nia Nido, o klasycznym kształcie głowy szyi i ra­mion, uroda spokojna, temperament zamk­nięty, jak ogień w ampli, linia świetna, ekspresja oczu i ust wybitna. W obu tych kobietach jest samorodny wdzięk i gest, ów niewyuczony, z życia wprost na ekran przeniesiony uśmiech, radość czy smutek, przez żadne filtry szkół dramatycznych nieprzecedzony.

Główną rolę męską gra również amator, Neri Pratl: fenomen pod względem wysportowania, odtwarza bo­wiem ciężką rolę człowieka, który ma ręce związane przez kilka aktów i wszyst­kie czynności, jak prowadzenie samocho­du, kierowanie koniem, wdrapywanie się po drabinie itd., wykonywać musi bez rąk, wyłącznie zębami i nogami. Nic dziw­nego, że znajdujemy tu taką rolę – au­torem przecież omawianego filmu jest człowiek bez rąk urodzony, hr. Ireneusz Plater-Zyberk.

 „Wiadomości Literackie” 1927, nr 25 (= nr 181) (19 VI 1927)

Obsada aktorska

Neri Pratl (sekretarz)
Kazimierz Junosza-Stępowski (detektyw)
Wiesław Gawlikowski
Jola Jolanta
Nia Nido
Elina Sol
Tadeusz Heryng
Kurnicki
Junosza-Dąbrowski
Zawisza