Karewicz Andrzej

Był zawodowym oficerem cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 85. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1913, a porucznika ze starszeństwem z 1 września 1915 w korpusie oficerów piechoty.

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej. Służył w 38 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich. W czerwcu 1921 był przydzielony do Szpitala Okręgowego Lwów. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 200. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W lipcu tego roku został przeniesiony do 24 Pułku Piechoty w Łucku na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy I batalionu. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 41. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. Po awansie został przesunięty na stanowisko dowódcy III batalionu. W listopadzie 1927 został przeniesiony do 26 Pułku Piechoty we Lwowie na stanowisko kwatermistrza[15]. W kwietniu 1928 został przesunięty na stanowisko oficera sztabowego pułku. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI, a z dniem 31 maja tego roku przeniesiony w stan spoczynku.

W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”.

17 stycznia 1938 Sąd Okręgowy w Warszawie skazał go na karę pięciu lat pozbawienia wolności za zgwałcenie pensjonarki. Za ten czyn został w 1939 wydalony z korpusu oficerskiego.

Filmografia

1928 – KOMENDANT 
1929 – PIERWSZA MIŁOŚĆ KOŚCIUSZKI (książę Lubomirski)
1930 – GWIAŹDZISTA ESKADRA 
1930 – MASCOTTE 
1932 – PUSZCZA (Edward) 
1935 – MANEWRY MIŁOSNE