Dzwony wieczorne. Róże i kolce zakazanej miłości

melodramat
zaginiony
1926 rok
23 marca 1927 roku
pełnometrażowy
Józef Maszycki
Józef Maszycki
Władysława Beme
Leon Helman
Eme-Film Łódź
Łódź, Łowicz, Łagiewniki
niemy
Halina Bolska po śmierci rodziców została samotna na świecie. Smutne życie pędziło młode dziewczę, zmuszone pracą rąk swoich zarabiać na utrzymanie.
Na szczęście na drodze jej życia staje Andrzej Woronecki. On ją pokochał, a ona zgodziła się wyjść za niego za mąż. Pewnego razu odbywają się w pobliżu ich majątku manewry. Halina poznaje podporucznika Karola Rendera, który zapłonął ku niej całą potęgą młodzieńczej miłości. Miłość ta jest przez Halinę odwzajemniana.
Szantaże administratora majątku, Zagórskiego, powodują, że Karol zaczyna – zupełnie bezpodstawnie – podejrzewać Halinę o zdradę, po czym rzuca jej słowa obelgi i opuszcza ją. Mimo opieki męża Halina coraz bardziej zapada na zdrowiu. I wtedy pisze list wyjaśniający do ukochanego. Czyta go mąż. Dowiaduje się, że Halina nie zaznała zupełnego szczęścia u jego boku. Woronecki, ubóstwiając nad życie Halinę, nie chce być przyczyną jej nieszczęścia. Przecinając pasmo swego życia, kładzie kres cierpieniom dwóch umęczonych dusz.
Obsada aktorska
Stanisław Dębicz – Andrzej Woronecki, obywatel ziemski
Nina Wirska – Halina, żona Woroneckiego
Antoni Zagórski – administrator
Kazimierz Jarocki – podporucznik Karol Render
Ola Szulska – siostra Elżbieta
Angelo Tadecki – lokaj
Feliks Kalinowski – 3 role: ordynans; kelner; apasz
Kazimierz Szubert