Córka kantora (Dem Chanzens Tochter)

jidysz
dramat
zaginiony
1913 rok
1913 rok
fabularny
Herman Fiszer
Abraham Izaak Kamiński
Stanisłw Sebel
Kosmofilm
utwór S. Libina „Zalmena Libina” („Złamane serca”)
niemy
Akcja toczy się w Nowym Jorku. Gintełe jest dziewczyną nowoczesną, odrzucającą stare obyczaje i sposoby życia. Nie wie nawet, z jakiego miasteczka pochodzi jej ukochany Beniamin, ważne jest bowiem tylko to, że się kochają.
Rodzice chcą ją dobrze wydać za mąż za bogatego chłopca, ale ona stanowczo odmawia, twierdząc, że tylko z Beniaminem, choć ubogim, będzie szczęśliwa. Ojciec stanowczo sprzeciwia się temu małżeństwu.
Gintełe otrzymuje nagle od Beniamina list, w którym informuje on ją, że ma żonę i dwoje dzieci. Nie kocha żony, ale wiele jej zawdzięcza. Przyrzeka się z nią rozwieść, nie potrafi jednak zdobyć się na ten krok. Gintełe przekonuje się, że jest w ciąży. Ojciec wypędza ją z domu.
Dziewczyna, mimo namów, nie decyduje się na dokonanie zabiegu i rodzi dziecko. Minęło sześć lat. Zjawia się Beniamin, czuje się winny. Gintełe coraz poważniej choruje. Zdaje sobie sprawę, że wkrótce umrze. Wraca do rodziców. Ojciec chce ją przyjąć, a dziecko oddać do sierocińca. Gintełe się na to nie zgadza. W szpitalu odwiedzają ją rodzice, krewni. Przychodzi też Beniamin. Oświadcza, że weźmie dziecko do siebie. Ostatnie słowa Gintełe: „W takim razie umieram szczęśliwa”.
Film zrealizowany przez żydowskie środowisko filmowe.
Obsada aktorska
Samuel Landau – kantor Nuchem Ostorlin
Regina Kamińska – Gintełe, córka kantora
Sonia Szlosberg – jako żona Beniamina
Szaja Rotszejn – jako Beniamin
Lea Kompanijec